ERVARINGEN MET CHELATIETHERAPIE
Verschillende patiënten van ons wilden over hun ervaringen met chelatietherapie vertellen. Hier zijn willekeurig enige verhalen verkort weergegeven.
- Dhr. J.v.d.S. (81): De laatste tien jaar had ik last bij het lopen, pijn in de onderbenen. Ik kon maar kleine stukjes lopen, vijftig tot honderd meter. Na zo’n vijftien á twintig infusen trad er een duidelijke verbetering op. Nu ben ik vrij van klachten, ik loop weer gewoon zonder stok. Ook mijn gezichtsvermogen is beter geworden, en mijn huid lijkt steviger dan voordat ik met chelatie begon.
- Dhr. J.W. (43) is zakenman. Hij doet de chelatietherapie uitsluitend preventief, want, zegt hij: Eigenlijk wil ik nog meemaken hoe het jaar 2050 eruit komt te zien.
Daar kunnen wij hem niet bij helpen. Wel kunnen wij hem helpen in de jaren die hij nog voor de boeg heeft even actief te blijven als hij nu is. Met name in beroepen waar zware psychische eisen worden gesteld is chelatietherapie een uitstekende preventie?methode tegen hart- en vaataandoeningen. - Dhr. C.J. (61) is nucleair ingenieur. Door zijn werk komt hij noodgedwongen veel in aanraking met zware metalen als lood en zink.
Ik doe chelatietherapie preventief. Ook voor ik ermee begon voelde ik me prima. Maar in vergelijking met een collega die geen chelatie doet, zijn in mijn bloed minder zware metalen terug te vinden. En mijn bloeddruk is nu die van een jongen van achttien. - Dhr. H.S. (65) heeft zeven omleidingen, oftewel by-passes, bij zijn hart. Hij onderging twee keer open hartchirurgie.
Ik heb veel baat bij chelatietherapie gehad: ik slikte per dag ongeveer twintig verschillende medicijnen en had ongeveer vierentwintig pufjes per dag voor mijn longen nodig. Ik leefde als een oude man met vijf tot zeven aanvallen van angina pectoris per dag. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Door de reguliere artsen was ik afgeschreven, inoperabel, maar na zes chelatie-infusen merkte ik al verbetering op. De cardio-
loog noemde chelatietherapie in eerste instantie weggegooid geld. Toen ik na dertig infusen bij hem kwam zei hij dat het een wonder was dat ik stabiel was, normaal gesproken moest ik toch wel een of twee hartinfarcten hebben gehad. Gek genoeg sprak hij geen woord meer over chelatie. - Mevr. T.B. (64): Ik had een donkerblauwe teen en een blauwe voet. Volgens de arts moest er geamputeerd worden. Maar ik had over chelatie gelezen, en dat wilde ik eerst toch proberen. Het had niet direct effect, al voelde ik me in het algemeen wel fitter. Maar na dertig infusen had ik geen pijn meer, en het blauw begon weg te trekken. Nu neem ik nog een infuus per maand. Bij mij is het goed afgelopen, maar ik wou dat ik het eerder geweten had. Dat is een commentaar dat ik van veel mensen hoor: was ik maar eerder begonnen, dat had me zoveel ellende bespaard.
- Mevr. G.O.-W. (82) had last van zgn. etalagebenen, stijve gewrichten en angina pectoris. Zij zegt zelf dat zij niet precies meer weet wanneer verbetering begon in te treden, al zegt ze er meteen bij dat haar geheugen vooruit is gegaan.
- Haar man J.O. (79) , die ook onder behandeling is, blijkt het echter precies te hebben bijgehouden: Het eerste resultaat was na vijftien infusen te merken. Na het zestiende infuus schreef ik op dat ze haar vingers weer kon bewegen. Na acht?tien infusen was de angina pectoris praktisch weg. Ik zelf had een blauwe plek op mijn been. Die is nu weg. Maar dat is niet het enige: alles is verbeterd, tot mijn haargroei en mijn huid toe. Ik heb nu twintig infusen gehad.
- Dhr. G.v.G. (51) had enkele jaren geleden een hartinfarct waardoor hij medicijnen moest gebruiken. Na vijftien infusen voelde ik me al een stuk fitter, ik kon opeens weer veel meer aan. Mijn bloeddruk is gedaald tot normale hoogte, en ik slik sinds een half jaar geen medicijnen meer. Het is gewoon fantastisch, het zou voor iedereen mogelijk moeten zijn.
- Dhr. J.K. (42): Ik had een loodvergiftiging gekregen, nadat ik voor mijn werk een tijd lang had staan lassen in het ruim van een schip. Ik ben maandenlang zwaar ziek geweest en daarna bleef ik chronisch moe. Het eerste chelatie-infuus had meteen al effect. Ik heb er nu twaalf gehad. De eerste twee dagen na een infuus voel ik me nooit lekker, maar daarna stukken beter. Ik ben vitaler geworden, niet meer zo snel moe.
- Tenslotte het verhaal van dhr. H.v.S. (76) dat typerend is voor vele chelatiepatiënten. Hij kreeg in 1968 op de tennisbaan een hartinfarct en vijf jaar later begon hij angina pectoris te krijgen, wat hem steeds meer belemmerde in zijn dagelijkse activiteiten. Op doktersadvies gebruikte hij twee Inderal (beta-blokkers) per dag en had hij bij het lopen tegen de wind in en in de kou vaak een Nitrobaat-tabletje onder de tong nodig. Het zag er niet goed uit: een specialist vertelde hem na een inspanningsproef dat een zogenaamde omleidings- of by-passoperatie in de nabije toekomst onvermijdelijk zou zijn. Toen hoorde ik van chelatietherapie en daar heb ik toen alles over gelezen wat ik maar te pakken kon krijgen, zowel voor als tegen. Na veel wikken en wegen en ondanks tegenadviezen ben ik zeven jaar geleden toch begonnen met deze therapie en wonderbaarlijk genoeg is het met mij sinds die tijd weer fantastisch gegaan – en pas op: ik ben nuchter genoeg om te beseffen dat dit niet te danken was aan zelfsuggestie. Binnen 20 infusen was ik weer helemaal de oude, voorzover men bij een hoger wordende leeftijd hiervan spreken kan. Sinds die tijd neem ik absoluut vier á vijf keer per jaar een zogenaamd onderhoudsinfuus en ik voel me daar wel bij. Ik heb geen last meer van angina pectoris! Ook niet met golfen, fietsen of wandelen; vaak kunnen jongere mensen mij tijdens vier uur golfen niet bijhouden. Laatst stond ik nog een dikke boom om te hakken. Hoewel ik niet meer zo snel ben als vroeger en er wel een halve dag mee bezig was, is het mij toch prima gelukt. Tenslotte nog dit: langzamerhand ben ik tijdens de chelatie-infusen de Inderal tabletten minder gaan gebruiken en heb deze tenslotte afgebouwd tot 1/4 tabletje per dag. Nitrobaat gebruik ik reeds zes jaar niet meer.